Rozmowa kwalifikacyjna wzbudza w kandydatach uzasadniony stres, podczas którego nietrudno o wpadkę. Są jednak zachowania, których należy się wystrzegać przy kontakcie z pracodawcą. Jakie postępowanie może skutecznie przekreślić nasze szanse do objęcia stanowiska?
Tak jak w życiu prywatnym, tak i w karierze kłamanie i „kolorowanie faktów” jest niemile widziane. Doświadczeni rekruterzy wyczują taki zabieg niemal natychmiastowo, nie dając tego po sobie poznać. Raz przyłapanym na kłamstwie bardzo trudno przywrócić pozytywny wizerunek kandydata. Równie negatywny efekt może przynieść rozbiegany wzrok czy częste zawieszanie się w wypowiedzi. Pokazujemy w ten sposób chaos, brak przygotowania, nieumiejętność radzenia sobie w stresujących sytuacjach.
Zbytnia pewność siebie, nonszalancja i arogancja to kolejne z niedopuszczalnych postępowań. Część kandydatów myśli, że w ten sposób zyskuje kontrolę nad rozmówcą i dyktuje warunki słuchaczowi. W rzeczywistości jednak nietrudno w ten sposób zrazić do siebie osoby zasiadające w komisji rekrutacyjnej. Po przeciwległym biegunie znajdują się osoby nazbyt ciche, które nie mają nic do powiedzenia w kwestii swojej kandydatury. Rekruter może odnieść wrażenie, że nie wniesiemy niczego wartościowego w struktury firmy.
Wśród niepisanych zasad rekrutacji istnieją też pytania tabu, na które chcielibyśmy znać odpowiedź, ale ich zadanie będzie nietaktem. Rozpoczęcie od pytania "jakie zarobki Państwo oferujecie?" czy spytanie na koniec "jak mi poszło?" to tylko niektóre z przykładów. Chociaż spóźnienie się na spotkanie nie jest bezpośrednim zachowaniem w trakcie rozmowy, to zdecydowanie należy ono do bolączki rekruterów. Pokazujemy w ten sposób nieumiejętność zarządzania czasem, a w skrajnych sytuacjach – lekceważący stosunek do rozmówcy. Wymówki rzadko wnoszą w tej sytuacji pozytywne światło, a nasze szanse na otrzymanie posady gwałtownie maleją.
